نشست نقد جایگاه و مکتوبات روان شناسی مثبت در ایران

«روان شناسی مثبت نگر» (Positive Psychology) یکی از شاخه های نوظهور روان شناسی است که اهمیّت نگاه توأمان به نقاط ضعف و قوّت انسانی را در کانون توجّه خویش قرار داده است.
این رویکرد طیّ دو دهة اخیر سهم گسترده ای در تولید دانش در حیطة روان شناسی داشته است. با توجّه مفروضههای این شاخه از علم روان شناسی، تلویحات نتایج پژوهشیِ مستخرج از آن در طیف گسترده ای از زمینه های مرتبط ــ از آسیب شناسی روانی تا روان درمانی ــ مورد استناد و اقبال پژوهشگران واقع شده است.
روان شناسی مثبت نگر در بین شاخه های مختلف علم روان شناسی در ایران نیز رویکردی جدیدی است که از همان ابتدا مورد اقبال روان شناسان ایرانی واقع شده است. تاکنون پژوهش های متعدّدی با نگاه روان شناسی مثبت در ایران به انجام رسیده است و در همین راستا چندین فصلنامة علمی پژوهشی با تمسّک جستن از نگاه و مفروضه های این رویکرد در کشور تدوین و در حال حاضر نیز در حال انتشار است. افزون بر این، به رغم وجود کتاب هایی در حیطة روان شناسی مثبت در کشور، کلیّة این مکتوبات ترجمه ای از تألیف پژوهشگران غربی است.
با توجّه به اینکه بسیاری از مفروضه های این رویکرد به ارئة تعریفی از انسان می پردازد که ریشه در نگاه اندیشمندان غربی دارد، بایسته است که به طور جدّی تری در باب جایگاه و مکتوبات روان شناسی مثبت در ایران تأمّل کرد، و ظرفیّت های این رویکرد را برای استفاده در دامان فرهنگ ایرانی مورد ارزیابی و نقد قرار داد.
ازاینرو، نشست تخصّصی روان شناسی مثبت با هدف بررسی چشم اندازها و چالش هایی که فراروی پذیرش و گسترش این رویکرد در ایران وجود دارد برگزار می شود.
|